Bu hafta itibari ile hiç yaşamadığım şeyler yaşıyorum. Daha önceki hamileliğimde hiç böyle zorlanmamıştım. Erkek çocuk taşımak cidden zormuş. Kendimi kocaman hissediyorum. Kontrollerim sıklaştı. Yakında doğum tarihi için karar alacağız.
Minik erkeğe gelince: Ciğer gelişimi tamamlandı. Artık doğum poziyonuna geçmeye başlayabilir. Göz bebekleri dışarıdan gelen ışığa göre büyüyüp küçülebilir. Ağırlığının hızla arttığı haftalara geldik ve artık minik erkeğin cilt altı yağ dokusu hızla kalınlaşıyor.
Geçen hafta sizlere doğum şekillerini yazacağımdan bahsetmiştim. İşte bu konu hakkındaki düşüncelerim:
Ben yaşadığım hastalık sebebi ile (yumurtalık kanseri ) aynı zamanda da kişisel tercihim sebebi ile sezaryen doğum yapacağım ama bu demek değildir ki normal/doğal/vajinal doğumu desteklemiyorum.
"Sezaryen bir müdahaledir!" gibi beylik laflar etmeyeceğim burada, bana göre çocuğun anne bedeninden çıkmasına sebep olan her türlü şey bir doğumdur. Hele ki sezaryen olduğu için "Çocuğum var ama ben doğurmadım!" diyerek sezaryeni aşağılayan bir anlayışı asla kabul edemiyorum. Çünkü keyfî yapanlar olduğu gibi buna mecbur kalanlarda var olduğundan sezaryeni sürekli itelemek ve yapmak zorunda kalan anneye gereksiz ruhsal yük bindirmek hiç hoş değil.
Özünde inandığım ve savunduğum şu aslında:
Hamilelik günlüğü yazılarım için ve yazının devamını okumak için buraya tık tık
Yorum Gönder
Belki birkaç kelime belki birkaç cümle.
içinden ne gelirse..
Bil ki mutlu olur bu yürek varlığını hissedince.