Bu hafta itibari ile işten ayrıldım. Zaten geçen hafta ki yazımda da yazdığım gibi bir depresyon hali çökmüştü üzerime. Lina’yı 2 yaşında kadar kendim baktım bu sebepten diğer evladımı da kendim büyütebilmek adına işten ayrıldım. Döner miyim bilmiyorum.
Ayrılmaktaki bir diğer amacım da tabi ki dinlenmek, yeni hayata kendimi bedensel ve psikolojik olarak hazırlamaktı. İzne çıkmadan önce birçok plan yapmıştım. Ama kader bana gülüyormuş meğer ben plan yaparken.
Günlük planım şöyleydi: Öğlen Lina’yı okula bırakacaktım, oradan çam ormanına yürüyüşe gidecektim ve eve gelip, koltuğa uzanıp bol bol kitap okuyacaktım. Geçen şu bir hafta da bir kez bile bunları yapamadım.
Evde olunca hayat o kadar kolay değil ve bir başka çocuğunuz daha varsa dinlenmek söz konusu olmuyor. Hatta “İş yerinde daha güzel dinleniyordum.” diyorsunuz. Öğlen ne zaman oldu, ben eve ne zaman geldim ve akşam ne zaman oldu anlamıyorum bile. Daha sivil hayata alışabilmiş değilim.
Bu arada doğuma az kala doktorumdan da fırçayı yemiş bulunuyorum. Siz de benim gibi ilaçlarınızı keyfe keder içiyorsanız yandınız demektir. İlaç içmeyi hiç sevmiyorum ama doktoruma bu ara hamilelik hüznü ile karşı karşıyım dediğimde “İlaçlarını biraz daha içme de lohusa depresyonu da yaşarsın.” dedi. Sezaryen doğum yapacağım için ve kan kaybı olacağı için özellikle demir ilacıma çok önem vermemi söyledi.
Peki, hamilelikte vitamin alımını bu kadar elzem yapan şey nedir?
Gebelikte demir kullanımı:
Eksik demir rezervi erken .....
Yorum Gönder
Belki birkaç kelime belki birkaç cümle.
içinden ne gelirse..
Bil ki mutlu olur bu yürek varlığını hissedince.