Bu hafta itibari ile işten ayrıldım. Zaten geçen hafta ki yazımda da yazdığım gibi bir depresyon hali çökmüştü üzerime. Lina’yı 2 yaşında kadar kendim baktım bu sebepten diğer evladımı da kendim büyütebilmek adına işten ayrıldım. Döner miyim bilmiyorum.
Ayrılmaktaki bir diğer amacım da tabi ki dinlenmek, yeni hayata kendimi bedensel ve psikolojik olarak hazırlamaktı. İzne çıkmadan önce birçok plan yapmıştım. Ama kader bana gülüyormuş meğer ben plan yaparken.
Günlük planım şöyleydi: Öğlen Lina’yı okula bırakacaktım, oradan çam ormanına yürüyüşe gidecektim ve eve gelip, koltuğa uzanıp bol bol kitap okuyacaktım. Geçen şu bir hafta da bir kez bile bunları yapamadım.
Evde olunca hayat o kadar kolay değil ve bir başka çocuğunuz daha varsa dinlenmek söz konusu olmuyor. Hatta “İş yerinde daha güzel dinleniyordum.” diyorsunuz. Öğlen ne zaman oldu, ben eve ne zaman geldim ve akşam ne zaman oldu anlamıyorum bile. Daha sivil hayata alışabilmiş değilim.
Bu arada doğuma az kala doktorumdan da fırçayı yemiş bulunuyorum.
Hamilelik günlüğü yazılarım için ve yazının devamını okumak için buraya tık tık
Neden fırça yediniz? Umarım en güzel zamanda yeni düzene alışırsınız.
YanıtlaSil