Bir daha yaparsam döv beni anne...

Dün akşam eve gelirken AVM çıkışı bir annenin çocuğunu dövdüğünü gördük. Lina çok üzüldü ve "Anne o kadın neden çocuğa vuruyor? diye sordu."Bilmiyorum kızım." dedim. "O kadın,o çocuğun annesi değil di mi? Anneler çocuklarına vurmaz ya o yüzden dedim" dedi."Galiba değil kızım." dedim ve oradan koşarak uzaklaşmak istedim.Müdahale etmek istedik ama güvenlik yaklaştı diye etmedik.

Çok fena vuruyordu kadın çocuğa, Lina bir süre sonra unuttu ama ben zaten duygusal biri olduğum için mi yoksa hamilelikten mi bu kadar etkilendim gece fena bir rüya gördüm.

Rüyamda Lina kolonya şişesi gibi bir şişeyi yalıyor ve hatta içindeki şeyi içiyor.Ben son anda yakalıyorum ve tek kolunu kavradığım gibi koluna,sırtına,başına nereye gelirse gelsin aşırı şiddetli şekilde vuruyorum.

Vurdukça elim acıyor ve o andaki iğrenç duyguyu sanki gerçekmiş gibi yaşıyorum.Avazım çıktığı kadar bağırıyorum.

Bir daha yapacak mısın he ?
Bir darbe ....
Bir daha alacak mısın eline bu şişeyi?
Bir darbe daha sırtına gümmmm diye...
Bir daha eline alırsan ne yaparım seni?
Döversin anne...
Bir daha yapıştırıyorum başına başına.
Ne yapayım bir daha yaparsan söyle,he,ne yapayım?
Döv beni anne...döv beni anne.. döv beni anne.....döv beni anne.....

Rüyada bile olsam o anki hiddeti,kendimden geçişimi ve çıldırma anını yaşadım resmen.Sonra yine rüyada ben çocuğumun ağzından böyle bir cümle nasıl çıkarttırdım diye pişman oldum.

Bir an eşimin sakince "Merve,hayatım,aşkım rüya görüyorsun.Bebeğim rüya bak ben buradayım.Hadi uyan demesi ile uyandım.

Gerçek hayatta çocuklarını döven aileler ne hissediyor bilmiyorum ama eğer benim o an yaşadığım şeyi yaşıyorlarsa kalpleri bayağı bir sağlam demektir ya da bilemiyorum işte nasıl bir ruh halinde olduklarını.

Bacaklarım ve kollarım boşalmış,karnımdaki sabi top gibi kalmış,gözlerimde yaşlar ve kalbim ağzımdan fırlayacak gibi gümlerken, bir anda boşaldım.Eşime sarılıp rüyamı anlattım ve bir süre ağladım.Sonra gittim yavrumun odasına,bir şeyden haberi yok derin derin uyuyor,kucakladım getirdim bizim odaya.Defalarca öptüm,saçlarını yüzünü sevdim,ellerini tuttum.Gözünü araladı "Anneciğim." dedi oda beni öptü.Sonra sarıldık kocaman o hemen derin derin nefes almaya başladı ve uyudu.Ben uyuyamadım.


O son söylediği kelimeler kulağımda yankılandı hep."Bir daha yaparsam döv beni anne!" Sonra o çocuğu düşündüm ve nice şiddet gören çocukları.Sonra evladına hasret minicikken toprağa veren anneleri.Sonra elfony geldi aklıma,Ecey geldi.Açtım son tweetlerini okudum.

Aklıma bir sürü saçma şey geldi.Ömür boyu şiddet görmek mi,erkenden mutlu ölmek mi?

"Yok hayır!" dedim kendime:Çocuklar ne hasta olmalı,ne şiddet görmeli ne de erkenden ölmeli...