Lina mizaç olarak anaç ruhlu ve sevecen bir çocuk ama bunun yanında -babasına mı çekmiş nedir- acayip çekincen.Kendini korumak için bildiği tek yok çığlık atmak ya da ağlayarak benden medet ummak.
Çevrede "Ay ne soğuk,bu niye hiç bize gelmiyor,sarılmıyor? denilebilecek çocuk tipinden olduğu bir kesin.Uyuz ve yabani çocuk yani.İnsanlara ısınabilmesi için zaman geçmesi gerekiyor.Biraz temkinli ve sezgileri çok kuvvetli olduğu içinde gözlemleyici bir yapısı var.Çocukları yapmacık seven bir tipi direkt analiz eder ve asla yaklaşmaz.Öyle yedi diyarla barışık, her çağırana giden bir tip değil anlayacağınız.
Bu çekingen hali onun zaman zaman ezilmesine sebep oluyor.Biri ona vurduğunda ,sırasını kaptığında ya da ittiğinde yapabildiği tek şey bana bakmak,yardım istemek ya da o ortamdan uzaklaşmak ve ağlamak.He zaman zaman bir şeyi paylaşmadığı,direttiği ve sonunda ağladığı da oluyor ama genelde bu yapıda.
Pazar günü Galeria AVM'ye götürdük.Orada scooterla kaymak çok hoşuna gidiyor ama ne mümkün? Plasmacar ile kayan çocuklar hoyratça yanına gelince bizimki 15 tane çocuğu bekleyip hepsi çekilince kayıyor."Burası benim yerim,sıra bende!" diyemiyor.Dün akşam "Okulda bir çocuk benim kafama vurdu." dedi.Sonrasında da "Öğretmenine söyledim konuyla ilgilendi." dedi.
Akşam bizim parka gittik.Mahalleden bir çocuk ;sallansa dirlik vermiyor,kaysa dirlik vermiyor en sonunda da Lina'yı itiyor.Lina parka geldiğine pişman olsa da oradan uzaklaşmadık,olaylar karşısında ne şekilde davrandığını gözlemedik.Genelde uzaklaşmaya çalıştı,bizim yanımıza geldi ve ağladı.
Lina benim arada bağırmalarım dışında pek bağırılan ya da fiziki şiddet gören bir çocuk değil.Bunun için özel bir çaba harcamıyoruz çünkü aile yapımız bu.Yani çocuğumuz incinir diye sürekli dürtü kontrolü yaptığımız yok.Bir kere misafirlikte camdan sarkarken gördüğümde bacağına yapışmıştım o kadar,dolayısı ile şiddet gördüğünde ciddi derecede üzülüyor ve ne yapacağını bilemiyor.
Ama hayat o kadar da adil değil değil mi? Birileri sana vuracak ya da yerini kapacak sonra bir de itecek seni kaydıraktan.Hatta ilkokul hayatı çok daha acımasız.
İşte bu yüzden bir şeyler yapmamız gerektiğini düşündük.Parkta öyle olunca biz de Lina'yı yanımıza çağırıp "Kızım sana vuran kişileri uyar,bu yaptığından hoşlanmadığını ve canının yandığını, bir daha yapmaması gerektiğini söyle-baktın yapıyor-eğer bunu yapmaya devam edersen ben de aynısından sana yapmak zorunda kalacağım de." dedik." Yalnız ilk olarak asla kendisinin vurmamasını,insanları ilk etapta konuşarak uyarabileceğini anlattık."Anladım,tamam öyle yapacağım." dedi ama nafile.Çocuk ısrarla Lina ile uğraşmaya devam etti ve biz daha fazla incinmesini istemediğimiz için parktan ayrıldık.Bu arada çocuk 7-8 yaşında ve kız.Yani dürtülerini kontrol edebilecek bir yaşta.
Lina eve gelince "Anne baba oyun oynayalım." dedi."Tamam ne oynayalım?" dedik. "Baba sen kötü çocuk ol,annem de iyi çocuk olsun,siz bu top yüzünden kavga edin,babam seni itsin Esra'nın beni ittiği gibi" dedi.Biz şaşırmış bir şekilde kendimizce bir mizansen yaptık.Ben topla oynarken eşim elinden almaya çalıştı ben vermeyince beni itti derken Lina elinde başka iki topla çıka geldi."Durun durun kavga yok.Paylaşmak güzel bir şeydir.Seni iteni sende itme sakın,düşer canı yanar.Alın bakalım size yeni top.Güzel güzel oynayın! dedi.
Biz eşimle afallamış bir şekilde birbirimize baktık.Sonra konu değişti boyama yaptık falan derken Lina uyudu.Sonra kendi aramızda konuştuk.Yani bu işte doğru olan ne? Çocuğa onun hakkı yendiğinde ya da vurulduğunda hep iyi olmayı öğretip ezildikçe öğrenmesini mi beklemek ya da içine kapanmasını veya sana vurana sen de vur sen de yap mı demek? Zira biz yapsak da ,çocuğun içinde yok bizi yönlendiriyor vurmak olmaz diye ......
Yani siz ne yapıyorsunuz böyle bir durumda ,yaşayarak görmesi ve öğrenmesi lazım ama yine de diğer ailelerin görüşlerini merak ettim.
ya bu konu çok iki ucu pis değnek..yani önce konuşsa bi türlü vursa bi türlü..sanırım oğluma karşındaki sana nası davranırsa öyle davran falan derim..yani bilmiyorum..ama karşısındaki ittirirken "ama yapma böyle" demesi işe yaramaz gibi geliyor..itmesi de işe yaramaz..uf çok karışık bi mevzu..
YanıtlaSilben en çok neye takılıyorum belirteyim bir çocuğun arkadaşının yüzünü tırmalaması, onu itmesi, oyuncak fırlatması ebeveynleri tarafından nasıl güzel karşılanıyor anlatamam birebir şahit oldum ve şiddetle uyardım, inanılmaz sinirlendim ..Böyle birşey kabul edilemez ana-baba bunu yapıyorsa marifet sanıp çocuk heryerde sürdürür bunu, yazıkları olsun.. Benim çocuğum sosyal, ılımlı, uyumlu, mutlu diye itilip kakılmak zorunda mı? Malesef ki bunlar yetiştirme tarzı daha ne denir ki. Linaya dolaylı da olsa söylemiş olduğun halde yapamıyor çocuk ..
YanıtlaSilŞuan 9 yaşınd aolan oğlumda aynı Lina gibi çekingen içine kapanık hakkını arayamaz çocuklara pek yaklaşmaz anaokulunda dahi aşamadık bunu parklarda hiç oynayan bir çocuk olmadı mesela sırf çocuklar iter vurur diye.Fakat biz bu durumun %80 nini ilkokula başlamasıyla çok şükür atlattık kendiliğinden bir özgüven geldi şaşırdık kaldık.Okulda artık çok fazla ezdirmiyor kendini.Bende ortaokula kadar böyle içine kapanıp bir çocuktum ödüm patlardı büyükler bana nasılsın dicek diye konuşmaya bile utanırdım :) ortaokul 2 den sonra ne oldu bilmiyorum tam tersi biri oldum çok ciddiyim şuan çatır çatır hak arayan asla altta kalmayan bir tip oldum.Dİyecegim o ki zamanla aşılıyor sanırım.sevgiler..
YanıtlaSilAçıkçası içim eridi Lina'nın tutumuna, ben bir yetişkin olarak çocuğuma kötü davranan çocuk bile olsa kendimi canını yakmamak için zor tutarken o ufacık çocuk böyle doğru böyle Olgun davransın...Bence anne babası yanındaysa onlar uyarılmalı çocuğunuzun bir sorunu var diye...
YanıtlaSilCanım psikologların tavsiyesi doğal gelişime çok müdahale etmemek yönünde. Çocuk topluluk içinde kendini anormal hissetmeyecek ölçüde tavırlar içinde olmalı. Ne aşırı saldırgan ne de ezik, gerektiğinde karşılık verebilmesi gerekiyormuş.
YanıtlaSil