Yeter ki sen mutlu ol.

Her çocuk gibi Lina'da zaman zaman bir şeyleri takıyor kafaya.Bu aralar da küçülmüş şeyleri giyme ve bazı şeyleri giymek istememe durumu var.

Son zamanlarda da etek giymeme konusunda diretmeye başlamıştı.Biz de baskıyla olmayacağı için kendi haline bırakmaya karar vermiştik.Bıraktık da ;ama gel gelelim 23 Nisan gösterileri için etek bulmamız gerekti.Kızlar beyaz bluz,kırmızı etek;erkekler beyaz tişört,kırmızı pantolon giyeceklerdi.

Aradık taradık bulamadık bir kırımızı etek,bulduklarımızın da bazılarını sevmedik.İş başa düştü ben de kumaş aldım oturup dikeyim dedim.Ta ki bu sabah Lina'nın bel ölçüsünü almak istediğim ana kadar.Önce küstü ,ölçü vermedi;sonra ağlamaya başladı.Oysa kıyafet konusunda eşimle karar aldığımız gibi hiç ısrar etmemiştim.Sadece öğretmenine "Söyler misiniz kızların etek giydiğini ama ısrar etmeyin!" dedim.Ondan sonra da giymek istemezse hiçbir şey demeyecektim.Nitekim sonunda Lina "Giyeceğim anne." demişti ama bu sabah olay ters tepti.

Lina bana "Anne ben etek giymek istemiyorum,sadece senin ve öğretmenimin isteği için giyeceğim ama ben mutsuz olurum.!" dedi..Kafamdan kaynar sular indi,sorduğumda direkt kabul etmesinin altında -aslında annem etek giymeyi sevmediğimi biliyor ama yine de sorduğuna göre,giyeyim bari- içerlemesi yatacağını nereden bilebilirdim.

Sonunda ona önemli olanın duyguları olduğunu ve etek giymek istemiyorsa gitmek zorunda olmadığımızı söyledim.Gitmek istediğini;ama etek giymek istemediğini söyleyince okulumuzu aradım ve onlarda "Kıyafet kısımı hiç önemli değil ,nasıl istiyorsa öyle giyinsin ve önemli olan onların bayramında onların mutlu olması." dediler.

Lina'ya gösteriye gidebileceğini,pantolon giymesinde sorun olmayacağını söyledim.Zaten olsaydı okul konusunu gözden geçirebilirdim.Keşke başından beri öyle olsaydı ama neyse...Okulunda kendi içinde kıyafet belirleme konusunda haklılık payı var diye ses etmedim.

Öğlene doğru evden çıkıp okula gitmeden önce annem aradı "Lina seninle konuşmak istiyor." dedi.

Lina bana " Canım annem seni çok seviyorum.Etek kumaşlarını kaldırdık biz.Akşama bana şam fıstığı al olur mu?" dedi.

İlk zamanlar Lina'nın bu kıyafet diretmeleri olunca ben de otorite kurmaya çalıştım ama yanlıştı ve tavrımı değiştirdim.İyi ki de değiştirmişim.Çocuk konudan öyle rahatsız olmuş ki etek kumaşlarını bile görmeye tahammül edememiş,kaldırmışlar.

Çocuğumuz bizim rehberimiz,bize yol gösteren ve bizi yönlendiren onlar.Giymesin etek ya da gitmesin istemediği şeye,ne çıkar ki diye düşünürken  Öznur (@laedri) söyledi "Elif yazı yazmış yine ,okuyun." diye son zamanlardaki her yazısında olduğu gibi bu yazısında da göz yaşlarına boğuldum.Aslında ne kadar boş şeyler ile uğraşıyoruz ve hayatta çok büyük problemler sandığımız şeyler,ölüm karşısında ne kadar da önemsiz.

Varsın etek giymesin,varsın uyumasın,varsın yemesin....Yanımızdalar ya....

Sevgili Elif'e  (elfony) bu sayede bir kez daha hayran olduğumu,evladını kaybedişi karşısındaki metanetini takdir ettiğimi,bu takat ve dirayet karşısında onun çok güçlü bir insan olduğunu düşündüğümü de belirtmek isterim.