Sadeleşmek lazım

Son zamanlarda ben

Öyle bir ruh hali içindeyim ki,bir şeyi yapmak istiyorum mecalim yok.Dinleniyorum ama dingin değilim.Sabah kalkıyorum sürekli bir yorgunluk hali.Sonbaharda kuru dalların düşürdüğü bir yaprak gibi dalımdan kopunca savrula savrula yere iniyorum;ama indiğimde olmak istediğim yerden çok uzaktayım.

Akşam eve geliyorum çocuğum oyun ister -haklı olarak- ben yemek yapmalıyım;ama çocuk daha önemli diye ocağa alel acele bir yemek koyuyorum ya da herkes uyuduktan sonra yapıyorum.Sonrasında at,eşek,saklambaç ebesi,lego asistanı,doktor,boya tutucu,kitap okuyucu olmak suretiyle o gün neyi canımız istiyorsa kılıktan kılığa girerek günü tamamlıyoruz.

Yanlış anlaşılmasın bunların hiçbirini yapmaktan dertli değilim,hele çocuğumla ilgilenme ve yemek yapma kısmı en sevdiğim şeyler ama bunları yapmaya halim yok.Sabahları yataktan kendimizi kazıyarak kalkıyoruz,zinde olmak için düzenli spor da yapıyoruz, iyi besleniyoruz;ama yok anacım gece 22:25 de yatıp sabah 07:30'da da kalksak,dinlemiş olmuyoruz.Sürekli kendimi ne olacak bu halsizliğim ne olacak bu isteksizliğim derken buluyorum.

E tabi bunda ülke durumumuzun da fazlasıyla etkisi var.Son 9-10 aydır yaşadığımız normal şeyler değil.Gezi olayları ile başlayıp ülkenin bugün ki durumuna gelmesi ile devam eden süreçte hepimiz çok yorulduk.İnsanlığımız,değer yargılarımız,kardeşliğimiz,akrabalığımız,dinimiz,imanımız,paramız pulumuz her şeyimizi sorgular olduk.Hangi tarafı desteklersek destekleyelim hepimiz bir alem olduk.

Ülke desen bir tuhaf.Geçmişte çeşitli aşağılanmalar yüzünden bilenen bir kesim şimdi kendini önemsenmiş sanıyor,bunu kullanan bir kesim de  sazı eline alıyor.Arada bir başka kesim baş kaldırıyor.Sonunda ne oluyor bazı canlar yitiyor,bazı kesim daha da bileniyor vb. Neticede hepimiz bir tuhaf oluyoruz.Normalde bu dönemlerde bizleri bahara giriş çarparken şimdi ülke vaziyeti de çarpıyor.

Artık bahar çarpması mı dersiniz ülke hali mi dersiniz bilmem; ama bir isteksizlik,bir halsizlik aldı gidiyor.Allah'dan ailem var her manada yüzümü güldüren,varlıklarına binlerce kez şükrettiğim,arkadaşlarım var dertleşip görüştüğüm, whatsapp gruplarım var arada deşarj olup gülmekten öldüğümüz ve bir diğer whatsapp grubum var dertleşip paylaştığımız,beni anlayan ve destek olan.

Bunun yanında sevgili arkadaşlarım Gamze,Tüten ,Öznur beni uyuduğum gaflet uykusundan uyandırıyor.Bu ruh halinden uzaklaşmam hayatımın diğer yarısında ilk yarısına pişman olarak geçirmemem için değişmeye başlamam konusunda beni ikna ediyorlar.Hayatımın kalan yarısında değişebileceğimi, bunu sadece kendim istersem yapabileceğimi biliyorum.Bu ruh halinden sıyrılmaya,değişip sadeleşmek için elimden geleni yapmaya çalışıyorum.

Daha sade bir hayat

Hepimiz bir şekilde,hayata tutunmuşuz zaman akıp gidiyor.Bana 31 yaşımı geri getirebilecek hiçbir sistem yok.Gündemin telaşesi ve baharın baygınlığı hepimizi yordu.Kime sorsam "Elim kolum kalkmıyor!" diyor.Şimdi biraz sakinleşme ve hayata dönme vakti..Ben bu konuda kendimi sürekli eğitmeye çalışıyorum.Ülkenin halinden ve kendimi fazlası ile yıpranmış hissetmemden sadeleşmeye ve yavaşlamaya fazlasıyla ihtiyacım var.Bu sayede çocuğumun yaptığı ve beni yorduğunu zannettiğim -aslında her çocuğun dönem dönem yaşadığı kıyafet takıntısı,oraya buraya erzak dökme vs.- şeylere daha ılımlı yaklaşabilmeyi,onu anlamayı ve sadece çocuk olduğu için bunları yapıyor olabileceği konusunu benimseyip,yaptıklarına daha anlayışlı olabilmeyi hedefliyorum.

Bunun yanında bağımlısı olduğum (yazar burada kendi kendine itiraf edemediği bir şeyi okuyucu ile paylaşma cesareti gösteriyor) sosyal medyanın olumsuz etkilerini gözardı ederek bunu lehime çevirmeye ve akşamları belirli saatlerde elime telefon almamaya karar verdim.

Artık biraz gündemin dışına çıkıp normalleşmeye ve hayatı daha sadeleştirmeye hepimizin ihtiyacı var bence.Yalnız bu demek değil ki; ülke cadı kazanı gibi kaynarken dünya umurunda olmayan tipleri haklı buluyorum.Sadece artık normale dönmezsek ruh sağlığımızı kaybedeceğiz onu biliyorum.

Sizlere geçen sene Florya Sosyal Tesislerinde çektiğim bahar kokan fotoğraflar ile veda ediyorum.Çiçeklerin açtığı,güneşe doyacağımız ve bizleri jetlagdan bozma yapmayan mevsim diliyorum.Bahar hepimize hayırla geçer inşallah.