Sen de yanımda kal anne!
Lina 17 Eylül 2013 Salı günü okula başladı.Yazmaya,nazar olur diye söylemeye korktuğum hatta "Sakın yazma,bak ne yazsan başınıza bir şey geliyor.Hazır iyi giderken dillendirme!" diye uyarılar alacak kadar güzel bir ilk hafta geçirdik okulda..
Lina öğretmenlerini çok sevdi,arkadaşlarıyla uyum sağladı.İlk günden uyudu bile okulunda.
"Okul seçerken nelere dikkat ettim ,nasıl bir okul tercih ettim,ilk haftamız nasıl geçti." bunları yazacağım ama şu an içimi parçalayan bambaşka bir konu var.
Sabah evden çıkacağımızı ve okula gideceğimizi duyduğu anda "Anne ben okula gitmek istemiyorum!" diyen bir çocuk vardı karşımda.Neden gitmek istemediğini sorduğumda "Canım istemiyor!" diyordu.Okulu aradım nasıl yaklaşmam gerektiğini sordum."Okulda balon partisi var gibi tatlı şeyler söyleyerek ikna edin." dediler Nitekim Lina arada söylense de ikna oldu ve okula geldik.
Cuma günü babası okula geldiğinden beri bir hoş oldu,hafta sonu da sinirliydi çünkü; cuma sabahı onu okula ben götürmemiştim ve ben almaya gelmemiştim.Bende de sabah ki tavrının cuma günü onu okula bırakmayışım ve onu okuldan alamayışım olduğunu düşündüm ki babası onu almaya gittiğinde yetişmiş bende okula gelmiştim ama onu okuldan çıkma saatinde ilk karşılayan babası olmuştu.
Bu sabah okula geldik.Lina biraz mız mız ve bana yapışıktı.Sabah onu ben kaldırmıştım ve geç yattığı için uykusunu alamamıştı.Okula geldiğimizde karnı toktu.Öğretmeniyle yukarı çıkıp biraz oyun oynadılar bu sırada sınıftaki arkadaşları yemekhaneye geçmişti.Baktım bir sorun yok öğretmeni ile iyi "Ben gidiyorum anneciğim sana çanta alacağım." diyerek sınıftan çıktım.O sırada gayet mutluydu ve benim gitmemi sorun etmedi.Sonra öğretmeni ile yemekhaneye geçtiler kameradan seyrederken ağladığını hissettim "Ben yemek yemeyeceğim uykum var!" demiş.Tam o sırada öğretmeni "Tamam yemek istemiyorsan gel seninle uyku odasına geçelim!" diyerek ayağa kalktı ama Lina daha beter ağlayarak sanki öğretmeni de gidecek zannedip kollarını açtı ve öğretmenine sarıldı.Beni bırakma dercesine o an içimin nasıl ezildiğini anlatamam.
Sonra uyku odasına geçtiler kapıdan gizlice baktım ağlıyordu,dayanamadım artık yanına girdim öğretmeni yanındaydı ve birebir ilgileniyor,ona tatlı tatlı bir şey anlatıyordu,birden beni görünce şaşırdılar.Vallahi direk daldım sınıfa.Bu arada hafta sonu araya girince ya da bazen böyle adapte sorunları olur diye bana söylemişlerdi.Daha fazla ağlarsa yanıma getireceklerini de söylediler.
Öyle moda girmeyecek delirecek gibi ağlamıyordu ama zavallı gibiydi,onu oraya bırakan bir annesi vardı ve zavallı gibi orada ağlayarak yatıyordu.Öğretmeni saçını okşuyor ona bir şeyler söylüyordu..Okulun tutumunu yanlış anlamayın uykusu başına vurduğu için kendinden geçtiğini onlarda farkında oldukları için alın evinize götürün demediler.
Lina uyumadan süt içer,ben sütü evde unutmuşum,her sütü de içemiyor.Dayanamadım sınıfa girdim demiştim ya;sarıldım,öptüm "Anneciğim çok uykun var biliyorum,sütünü getireceğim,beklemek ister misin?" dedim."Sende kal yanımda!" dedi "Uyumayacağım!" dedi ama "Sütünü getireceğim beklemek ister misin?" diye yinelediğim de "Tamam" dedi
Koşa koşa gittim süt aldım yeni biberon aldım.Nitekim daha sütünü içer içmez ağzında biberon uyuya kalmış.
Şimdi ben çok büyük bir ikilemdeyim
Çocuğum daha yeni büyük bir travmadan çıktığı için onu okul konusunda zorlamamalı mıyım?
Yoksa hem hafta sonu arası verdi,hem aşırı uykusuzluktan uyku başına vurduğu için bunları yaşadığımızı düşünerek onu okul konusunu anlatarak teşvik mi etmeliyim?
Öğretmenleri akşama uyandığında eğer uykusunu almasına rağmen hala okulda kalmak istemezse eve göndereceklerini söylediler..
Kimi anneler "ilk zamanlar araya hafta sonu girince ya da araya yaz tatili girince hep böyle olur, zamanla alışır." diyor evet doğru ama bir yanda da çocuğumun gözünde ifade ettiği şeyleri anlamayan ve onu durmak istemediği bir yerde yabancılar ile bırakan anne profili çizmek istemiyorum.
Hangisini yapmak lazım okul konusunda tereddüt yaşamıyorum çünkü gerçekten içtenlikle ilgileniyorlar uyku odasına çat diye daldığımda bir çok çocuk uyumuş öğretmenleri Lina'nın yanına oturmuş ayağında bir çocuk sallıyor bir yanda da eliyle Lina'nın saçını okşuyordu..Ayrıca okulda iken beni eve götür demiyor çoğunlukla sende kal diyor.
Offff çok fena hissettim kendimi çocuğum ağladıkça bende ağladım..
Ne yapmalıyım?
Hem çalışan anne olmanın verdiği anlatılamaz his ve çocuğun kreşe başlaması üstüste binince daha da zor bir durum ortaya çıkıyor.
YanıtlaSilKreşteki öğretmenler özellikle okula gelmememi rica ettiler benden. Böyle olunca çocuğunuz sürekli geleceğinizi sanacak ve diğer çocuklar da bu durumdan etkilenecekler dediler. Bu çok zor bir ikilem dediğiniz gibi evde artık zorlanıyorlar, özellikle büyük şehirde çocukların oyun alanları çok yetersiz ve güvensiz. Kreşe bırakmak ayrı bir vicdan azabı ama kreşte çalışan arkadaşlarımın bazıları ısrarla gönderme derken, bazıları da kreşteki çocukların çok farklı olduğunu söylüyorlardı.
Kreş içinize siniyorsa biraz sabretmekte fayda var sanırım.
Kelin ilacı olsa gibi bir durum oluştu şu an bende :) Geçen hafta servise binmek istemeyen kızımı annem yürüyerek km lerce uzaktai kreşe götürdü. Okula gidince de o ağlayan ortalığı yıkan çocuk gitti, oyuna daldı dedi annem.
Lina uykusuzluğun ve hafta sonunun verdiği etki ile hem üzülmüş hem de üzmüş sizi.
Öğretmenine söylüyorum, Önce Allah'a sonra size emanet. Evet bir tanecik evladımızı daha önce hiç görmediğimiz birine emanet etmek zor çok zor ama Allah korumasa bizim gücümüz yetmez hiç bir şeye. O'na sığınarak , üzülmemeye çalışacağız...
Sevgiler...
Çok haklısın aslında ne yapalım çalışan anne kaderi bu :(
SilBen de yazınızı okurken ağladım. Ben sizi instagramda da takip ediyorum. Benim de 38 aylık kızım var. Herkesin düşüncesi tabii ki kendine doğrudur, ama işte ben bu yaşadıklarınızı yaşama korkusundan, kızımı kendimden uzaklaştırdığımı düşünme hissiyatından dolayı anaokuluna verme fikrine halen karşıyım. Belki annem destekçim olmasaydı mecbur kalsaydım tabii ki başka çarem yoktu. Ama bu çocuklar Allah uzun ömürler versin zaten hayatları boyunca erken kalkacaklar, büyüdükçe bizden yavaş yavaş uzaklaşacaklar. Onu daha şimdiden üzmek, evinden, bizlerden ayrılıyormuş duygusuna kapılmasını istemediğimden acaba 4 yaşı mı beklemeliyim diyorum.
YanıtlaSilAyrıca ben de isizn yerinizde olsam eminim aynısını yapar hatta ordan hemen çeker alır bir daha da yollamazdım.
O yüzden bence kendinizi suçlamayın.
Hepimize kolaylıklar diliyorum, sevgiler.
İnan ki zamanla geçiyor ve çocuk 4 yaşında da olsa adaptasyon sürecinde zorluklar çıkıyor.
Silmerhaba takip ettiğim kadarıyla şu aralar çok zor dönemlerden geçtiniz. çok şükür ki linanın araç korkusu geçti. okula alışmak genellikle zorlu bir süreçtir. benim nacizane tavsiyem bir süre daha okul için beklemeniz. ya da mümkünse kısa süreli ( mesela günde 3 saat gibi) okula bırakmanız. kademe kademe giderseniz alışması daha rahat olur diye düşünüyorum.
YanıtlaSilEvet canım seninde dediğin gibi zor bir süreçten geçtik.Lina zaten yarı gün okula başladı meyvesini yemeğe başladık bakalım inşallah zor zamanlar geçer
Silİlk günlerde neşe içinde ve hevesle okula giden çocuklar ailelerinde okul sorunu yaşamayacağı izlenimi yaratabilir. Taa ki 9. güne kadar. İstatistiksel olarak ortalama olarak 9. günden sonra ortaya çıkabilen karın ağrıları, ağlamalar, huzursuzluklar aileler tarafından yanlış yorumlanırsa durum daha da içinden çıkılmaz bir hal alır.
YanıtlaSilOkul vakti gelince hastalanan çocuk okula gitmeyeceğini öğrenince birden iyileşiyorsa aile bunu şımarıklık olarak düşünebilir ki bu çok büyük bir yanılgıdır. İlk olarak yapılması gereken bu davranışın altında yatan sebebi anlamaya çalışmaktır.
Okul, çocuğu sıcak ve güvenli olan ev ortamından kopartan bir unsur olarak görülür. Üstelik evde bir de küçük bir kardeş varsa o vakit anneden ayrılma kaygısı, anneyi ve aileyi kaybetme anksiyetesi yaşanıyor olabilir.
(Prof. Dr. Sabiha Paktuna Keskin'in "Korkuyu Tanımak ve Baş Etmek " kitabından derlenerek yazılmıştır.)
O kadınının adını duyunca tüylerim diken diken olsa da dediklerinde doğruluk payı yok değil zaman diyelim çözümüne ve ilaç olduğunu görelim
Silİlk günlerde neşe içinde ve hevesle okula giden çocuklar ailelerinde okul sorunu yaşamayacağı izlenimi yaratabilir. Taa ki 9. güne kadar. İstatistiksel olarak ortalama olarak 9. günden sonra ortaya çıkabilen karın ağrıları, ağlamalar, huzursuzluklar aileler tarafından yanlış yorumlanırsa durum daha da içinden çıkılmaz bir hal alır.
YanıtlaSilOkul vakti gelince hastalanan çocuk okula gitmeyeceğini öğrenince birden iyileşiyorsa aile bunu şımarıklık olarak düşünebilir ki bu çok büyük bir yanılgıdır. İlk olarak yapılması gereken bu davranışın altında yatan sebebi anlamaya çalışmaktır.
Okul, çocuğu sıcak ve güvenli olan ev ortamından kopartan bir unsur olarak görülür. Üstelik evde bir de küçük bir kardeş varsa o vakit anneden ayrılma kaygısı, anneyi ve aileyi kaybetme anksiyetesi yaşanıyor olabilir.
(Prof. Dr. Sabiha Paktuna Keskin'in "Korkuyu Tanımak ve Baş Etmek " kitabından derlenerek yazılmıştır.)
O kadının ismini okuduğum an tüylerim diken diken oluyor ama dediklerinde doğruluk payı yok değil
Silbence fevri davranma,lina'nın o günkü durumuyla alakalı bır sorun gıbı geldı bana da..biraz adapte et ve bı süre daha gözlemle eger fırsatın olursa,ona göre net bır karar verırsın en azından kafanda acaba yanlıs mı yaptım düşünceleri olmadan..
YanıtlaSilSağolasın canım öyle yaptım ve iyi geldi şükür
SilAlışıyorlar sabır sadece şubat tatili sonrası yaşamıştık bizde bunları ana sınıfında
YanıtlaSilKararlı olmalısın yoksa zamanı geldiğindede aynısını daha şiddetli yaşarsın Lina henüz küçük, bende büyük oğlumu 6.5 yaşına kadar evde baktırdım sonra ana sınıfında 3 ay mızladı 1. sınıfta çok daha iyiydi şükür 2. sınıfa geçti
onlar alışıyor hiç yaşanmamış gibi oluyor bizler üzüldüğümüzle kalıyoruz.Biraz daha sabret olmadı alırsın dünyanın sonu değil ya..
Gerçekten öyle onlar alışıyor ama biz yaşadığımızla kalıyoruz ahh bu annelik kaygıları
Silçok zor bir durum, ben yine kıyamadım bu dönem.sanırım bahar döneminde başlatacağım ama yarım gün düşünüyorum, hatta öğleden sonraları gitse diyorum, çünkü sabah uyandırıp götürmek çok sıkıntı gerçekten.Tabi öğlen anneannesi götürecek, sizin böyle bir imkanınız var mı bilmiyorum.Bence çok üsteleme eğer böyle devam ederse bir süreliğine al okuldan, sonra zaman geçince tekrar sorarsın gitmek isteyip istemediğini.Belki birden bire tam gün orada olmak zor gelmiştir.
YanıtlaSilSende inşallah gönlüne göre geçirdiğin bir okula başlama süreci yaşarsın valla zor işler ama Lina tam gün değil yarım gün...
Silpervin dalgıç'ın yazdıkları bizde de oldu ilk günler beni şaşırtacak derece de mutlu ve istekli gitti takii 8 . güne kadar okulumuzu da bloğumda paylaştım çok şirin bir yer iyi bir öğretmenimiz var aynı şekilde bana okulda sende kal diyordu oğlum daha küçük 2010 doğumlu ama pes etmedim onun gelişimi için okul bizim için iyi olacaktı şimdi tekrar yoluna girdi gibi ama senin gibi ben de birkaç kere ağladığı için huzursuzum tekrar yapar mı kendi içimde ki vicdan azabı zor anne olmak seni çok iyi anlıyorum o ağlarken tek istediğim onu bir an önce eve götürmekti ama sabretmek gerekiyor zorlamadan onun için okulun evden daha eğlenceli bir yer olduğunu anlatmak gerekiyor
YanıtlaSilAynen öyle yaptım ve güzel günler yakında inanıyorum
Sil