Bir önceki yazımda bahsetmiştim zor günler yaşadık ama yaşanan zorluklar bana şunu öğretti ki her şey insanın elinde.Yaşanan olumsuz şeyleri lehine çevirmek istemezsen büyüyor büyüyor ve üzerine çullanıp seni altından kalkamaz hale getiriyor.
Ailelerimiz iyi ki var..
Tam böyle her şey üst üste geldi,delirecektik,ailelerimize koştuk demiştim ya..Bayramda yaptığımız ziyarette eşimin ailesine her şeyi anlattık.Büyük görümcem her zaman bir abla gibidir bir şey olsa ilk onu ararım.Maaşallah Allah bozmasın diğer görümcelerim de öyledir.Velhasıl biz odur budur gözyaşları içinde anlatınca onlarda gözyaşlarına boğulunca,Dilek ablam acil önlem planı alıyor."Şimdi siz İstanbul'a döner dönmez biz toparlanıyoruz ve İstanbul'a geliyoruz.Hem siz biraz nefes alın,hem annen dinlensin, hem de Lina kuzenleri ile oynasın" diyor.Hemen ertesi akşam geliyorlar,Lina çok mutlu ,keyfine diyecek yok.Maaile gelen destek timi çocuğu kendine getiriyor.Bu süreçte ısrar yok,inatlaşma yok.Relax mode...
Neyse onlar gidiyor kısa bir zaman sonra diğer görümcem geliyor Lina yine kuzenleri ile mutlu-mesut vakit geçiriyor.Rutinin olmayan hali iyice bozuldu ama koy gitsin.Çocuk mutlu biz mutlu.
Başka gözle bakanlar bizi silkeledi.
Bu dönemde bende her şeyden elimi eteğimi çekiyorum ful enerji Lina ile ilgileniyoruz.Sonrasında biri çocuk gelişimi mezunu olan görümcelerim şunları söylüyor:
Bizde aynen uygulamaya başlıyoruz.
Oluruna bıraktık.
Bu sefer beni bir sonraki yazımın konusu olacak düşünceler aldı.Nerelerde çok rahatsam Lina başarılı,nerelerde çok kontrolcüysem Lina başarısız oluyordu.
Bizde bu direktifler doğrultusunda kararlar aldık.Öncelikle pedagoga ara verecektik.Ablalarımızın dediği gibi araba mevzusunu açmayacaktık ve Lina'yı kendi haline bırakacaktık.
Tuvalet eğitimi mi? Gıcık olduğumu söylemiş miydim eğitim lafına..
Lina kendi isteğiyle daha küçücükken tuvalete yapardı kakasını-çişini ama söyleyemezdi ben geldiği anlardım.Şimdilerde ısrarla denemeye çalıştığım tuvalet eğitimi işi 3000 kez çuvallamama sebep oldu ve ben işi oluruna bıraktım.Gündüzleri ve gündüz uykusunda bezsiz geceleri ve kakası geldiğinde bezli olmak suretiyle yola devam ediyoruz.Çocuğa bir kere bezi bıraktırdım ama asla bağlamamalıyım diye işkence ettiğim dönemler beynim neredeymiş acaba? Sanki ömür boyu beze yapacak ahh bu mahalle baskısı yok mu kendimi bu konuda aşırı suçlu hissediyorum.Şimdilik halimizden memnunuz..
Her dakikamızı birlikte geçirdik
Sabahları kalkıyoruz ohh birlikte mutfağa giriyoruz,sofrayı kurmaktan yumurta çırpmaya kadar her işin içine Lina'yı da dahil ediyorum.Öyle mutlu ve huzurlu ki mesuliyet almaya bayılıyor.Arada yumurta yere düşüyor kırılıyor halı yumurta akı oluyor ama bende tık yok.Dedim ya relax mode sinirlerimi aldırdım.Bu rahatlık ona geçince oda çok mutlu oluyor.Yumurtayı yere düşürünce önce bir duruyor bana bakıyor kızmadığımı ama dikkatli olması gerektiğini söylüyorum ve rahatlıyor.Sofraya çatalları düzgün koyduğunu,peçeteleri yerleştirdiğini görünce gözlerim doluyor,içim eriyor...E tabi sonra hep birlikte sofrayı topluyoruz.
Arkadaşlarımızdan da destek aldık.
Bu dönemde bol bol çocukluk arkadaşım Merve ile görüştük yaşıt kızlarımız birlikte bol bol vakit geçirdi.İnsanın yaşıtı ile vakit geçirmesi çok rahatlatıcı bir şey.Lina evde çok sıkıldığı için arkadaşıyla bol bol vakit geçirsin diye akşamları Bakırköy Botanik Parkı'na gittik yada Merve'ler bize geldiler bu sayede Lina'nın da kafası dağıldı bizimde.Aynı zamanda yaşıtları ile daha fazla vakit geçirsin mutlu olsun diye okul arayışlarımız başladı sağolsun yine hızır acil Tüten imdadıma yetişti.Olacak gibi okul işleri bakalım.
Çabalayınca oluyor.
Akşam yemeğindes sonra mutfak olduğu gibi kalıyor,isterse şey götürsün umurumda değil ful Lina ile ilgileniyorum.Saklambaç,zıplama,kovalamaca,gülmece vs aklınıza ne gelirse ama bunu yaparken asla ve asla yapmak zorunda olduğum için değil onunla eğlenmeye çalışarak yapıyorum.Çünkü çocuk anne ve babanın onlarla ne zaman gerçekten olayın içine girerek oynadığını anlıyor.Üstün körü yapılan aktivitelerden sonra çocuk mutsuz oluyor.Şimdilerde hepimizde paylaşma çılgınlığı.Çocukla bir aktivite yapacağız "Ay aman üzeri şöyle olsun,ay şu halini çekeyim,ay arkadan yerdeki çoraplar gözüküyor." derken aktivite eğlenceden çok azap oluyor.Bu yüzden çocuk saygı görmek ve onunla gerçekten eğlenen biriyle oynamak istiyor.Bende çocuğumla tüm sosyal medyadan uzak deliler gibi oyun oynuyorum ve eğleniyorum da.İnsanın çocuğu gülerken mutsuz olması mümkün mü.Sağlık olsun gerisi boş,hem beden hem ruh sağlığı.
Yemek olayının kendi haline bıraktık.
Lina aşırı iştahsız bir çocuktu pedagogumuz bu konuyu fazlaca esnek bırakın üzerine gitmeyin dedi ama öyle yemeği verip 30 dk sonra peşinde gezmekten bahsetmiyorum.Yemiyorsa gerçekten kaldırmaktan ve bir sonraki öğünü beklemekten.Bunu da yaptık şimdi yemek yemiyor mu,meyve yiyor,yada yoğurt hiç olmazsa ayran içiyor.Ne var yani ? Ha ayran ha yayla çorbası ohh miss diyorum,geçiyorum.Çocuk mutlu ben mutlu...
Biz kendimizi rahat bıraktıkça bunun yanında Lina'yı da rahat bıraktıkça çocuğun kaybolan öz güveni yerine geldi.Hatta geçenlerde ona bakkal amcasının söylediği "Sen hiç yemeklerini yemiyor musun,çok zayıfsın,yemeğini yemeyen kızlar çirkin olur!" dayatmasına karşı gösterdiğim başarının ta kendisidir bu aşağıdaki video.Yemediği zaman bebeğine çirkin olursun diyordu şimdi "Yemeyeceğim yok!Yemek istiyorsan yemek zamanında ye!" diyor..Baktı bebeği yemeğini yemiyor "Acıkınca söyle olur mu Aliş!" diyor.Önceden bir ton acayip şey söylüyordu.Tabi bu arada video da yemezsek kakamızı yapamayız lafı aşırı iştahsız dönemlerinde yaşadığı kabız ve makat çatlama döneminden kalma travmalar zamanla onlarda silinecek.Ayrıca bu aralar anneanne elinde köstebekgiller saçmalığı seyrettiği de böylece ortaya çıktı çünkü annem Digitürk'de ki Disney junior'da olan ve Lina'nın seyretmesine izin verdiğimiz kanaları açtığında Türkçe dublaj yapmayı bir türlü beceremiyor.Alem kadın :)
Off ya komşu teyze!
Bunun yanında Lina gürültülü bir kaç aletin çalıştığı tadilat işlerine maruz kaldığı için -komşudaki- sesler onu çok rahatsız ediyor seslerden,çok rahatsız olduğu için hayatımızda zindan oluyor/oluyordu.Oluyordu diyorum,çünkü ben buna kendi adıma bir çözüm buldum.Komşumuz bir şeyi çekiyor diyelim Lina hemen bacağıma yapışıyor ağlıyor yada yine bir önceki yazıda bahsettiğim gibi çocuk apartmandaki şeyden öyle bir korkuyor ki yarı çıplak sokağa atıyoruz kendimizi.Şimdi ne yapıyoruz,komşumuzdan bir gürültü geliyor dimi,Lina tam bacağıma yapışıp çığlık atıp ağlamaklı olunca "Aaaaaa bu ne yahu!! Bu saatte böyle gürültü olur mu? Lina komşu teyze hiç dikkat etmiyor canım..Neden böyle yapıyor.Bak ben sana çok gürültü oldu anneciğim ses yapmayalım dediğimde işte başkalarına böyle ses gidiyor,gördün mü?" diyorum.Hemen dikkati başka yöne kayıyor konu değişiyor vs ve artık gürültüler onu daha az rahatsız eder hale geliyor.Gürültü konusunda onu terbiye etmek ve alıştırmak için bol bol müzik dinlediğimiz,yüksek sesle bağırarak şarkı söylediğimiz ve şarjlı matkap kullandığımız zamanlarda olmadı değil.
Bir hayali arkadaşlarımız eksikti dedik ama iyi ki varmış..Sen misin uyku terörü uykumuzu bölen, yeneceğiz seni!
Tam bu dönemlerde bir de hayali arkadaşlarımız çıktı daha öncede çıkmıştı ama önemsememiştim,işte o noktada tamam dedim,çocuk kafayı yiyor.Peki onda ne yaptık?Pedagog önerisi şuydu; hayali arkadaşlar normaldir ve oyuna çok fazla dahil olmadan katılın konuyu siz açmayın açtığında dahil olun yeter.Aslında çok güzel bir zamanda çıkmışlar hayali arkadaşlar,onların sayesinde onun ağzından korkuları ile ilgili laf alabilirsiniz.Bunu lehinize çevirmek sizin elinizde...Şimdi biz araç fobisi mevzusuna girmeme kararı aldığımız için kesinlikle o konuyu açmadık ama geceleri yaşadığı uyku teröründe çok işe yaradı.Gece yataktan ağlayarak fırlayan ve saatlerce ağlayan çaresiz çocuklar insanı çok yıpratıyor..Bu noktada aklıma Aletha Solter in kitabında okuduklarım geldi.Önceleri dayanamayıp sarılıyordum ama o daha çok hiddetleniyordu.Sonra ona ağlaması ve içini boşaltması için fırsat verdim ama onu o halde bırakmak ve ağlamasını seyretmek insanın içini parçalıyor.Sonunda şunu yapmak en doğrusu: Ağlamasını bekle,arada "Sarılmak ister misin,seni almamı ister misin?" diye sor istemiyorsa üsteleme ve sakın bağırma,azarlama!Bende aynen böyle yaptım ama beni görünce cin çarpıyormuş gibi hiddetlenip ağlayınca uzaklaştım,sakinleşti ve kendi kendine uyudu.Bunu aralıklarla 3 gece yaşadık,3. de biz ses etmedik o direk ağladı ve kucağıma gelmek istedi,sonra da sızdı.Sabah olduğunda "Aaaa anne ayı ile aslan gelmiş!" dedi.-Ayı ile aslan hayali arkadaşları-.."Aaa öyle mi?Dün gece senin ağladığını görmüşler çok üzülmüşler aynı zamanda da çok merak etmişler neden ağladığını? dedim.Çocuk çok şaşırdı "Ben dün gece ağladım mı anne ?" dedi.Konuyu geçiştirmiyor basbayağı şokta,öyle bir şey yaşadığını zerre kadar hatırlamıyor.
Pedagog Aytül hanım kesinlikle uyku terörü dedi.İlk başlarda altında başka sebep mi var dedik,korkuları böyle mi dışa vuruyor dedik,korktuk.Tabi ki onunla da bağlantılı ama en azından ağır nevroz içeren bazı vakalarda olanlar gibi değil çünkü 2,5 saat soluksuz ağladığı oldu ne yapacağımızı şaşırdık.
"En önemli püf nokta çocuğa sor istemiyorsa yapma ve -zor ama- sabırla sakinleşmesini bekle.Kendine zarar vermediği sürece müdahale etme!"
Genel olarak özetlersek
Yani demem o ki..İşin özü şu biraz zaman biraz sabır. Onlar yazar Harvey Karp'ın dediği gibi küçük mağara adamları biz onların ilkel dünyasına inmeli ve onları anlamaya çalışmalıyız.Mahallenin en mutlu yumurcağı kitabı bu arada bana çok yardımcı oldu değinmeden geçemeyeceğim.
Kendinizi suçlamaktan vazgeçin
Önceleri bunun bizim hatamız olduğunu düşündük,kendimizi suçladık.İşte annemle kavgalarımız ,bazı işler için çocuğumu ihmal etmem vs derken neden böyle oldu diye kendimizi yedik durduk ama sonra şunu anladık ki bunun ne Lina'ya nede bize faydası yok.Ek olarak:Az önce twitter'da konuştuğumuz ve çocukları benzer şekilde korku yaşan annelerden birine sevgili Tüten toparlayabildiğim kadarı ile cümleleri tam böyle değildi ama şunu söyledi:Yapamadıklarına bakıp kendini suçlama, yaptıklarına bakıp, yapmak istediklerin için güç topla.Ne güzel demiş değil mi...
Eşinizin desteği çok önemli
Bu zorlu süreçte sürekli yanımda olan,delirdiğim çılgınlar gibi ağladığım ve Lina'ya istemeden de olsa kızdığım her anda hemen halimi anlayıp onu yanımdan alan,bakmaya çalışan,uyutan,kriz noktalarında yanımda olan.Her aşamada "Bir anne gibi hissetmeyebilirim ama seni anlamaya çalışıyorum,ben bile bu kadar üzülüyorsam senin halin nasıldır kim bilir. " diyebilen.Beni her düştüğümde yükselten eşime minnettarım...İnsanın babası olacaksa senin gibi olmalı...
Herşey bir anda olmuyor
Her şeyin bir anda olmasını beklemeyin.Bende ilk zamanlar delirecek gibi olup intiharın eşiğine gelmiştim bu deneyimlediklerimi elde etmem zaman aldı,dile kolay bugün tam 4 ay oldu...Biraz biraz düzeliyoruz...Daha hala arabaya binmiyor ve kat etmemiz gereken çok yol var...
Aslında yapılması gereken çok basit.
- Korkuları asla hafife almayın.
- Dünyanız başınıza yıkılmış gibi gelir ama değil,her derdin bir devası var.
- Sadece sizin başınıza gelmiyor.
- Her şeyi onun seviyesinden düşünün.
- Olabilecek her türlü kişiden -akraba,eş,dost- destek alın.
- Asla bağırmayın
- Asla şiddet uygulamayın
- "Sen ne akılsız çocuksun bundan korkulur mu?" gibi şeyler demeyin.
- Uzman desteği alın.
- Sabırlı olun
- Geçeceğini bilerek kendinizi sakinleştirin
- Umutsuzluğa kapılmayın.
- Eşinizle ortak hareket edin
- Ve onu her zamankinden daha çok sevdiğinizi hissettirin
- Kendinize çocuk uyuduğu zaman rahatlatıcı şeyler bulun bu ister ibadet,ister yoga,ne isterseniz o olsun.
- Hayat bir şekilde devam ediyor,bunu hep hatırlayın.
Unutmayın hafife alınan korkular yükselir ve büyür...Her şey ama her şeyin bir sonu var.Çocuğunuz devamlı korkularla yaşamayacak.Ve şunu bilin uzman desteği almak çok önemli ve gerekli,bazı zaman oluyor ki "Ya acaba bunu yaptık böyle mi oldu,bak şöyle yapsak daha mı iyiydi?" diye aşırı derecede sorgulamanıza sebep oluyorsa ve siz zaten olayın özünü kapmışsanız biraz oluruna bırakın...ve bol bol gülün..
Gülmek için sebep bulmanıza gerek yok saçma sapan oyunlar icat edebilirsiniz,bizim gibi :))))
Çocuklarımıza bir şey olmasın tüm dünyadaki çocuklar hep mutlu olsun hem maddi açıdan hemde ruhsal açıdan..Hepsi hep sağlıklı olsun...Hiç kıyamam...
Çocuklarımıza bir şey olmasın tüm dünyadaki çocuklar hep mutlu olsun hem maddi açıdan hemde ruhsal açıdan..Hepsi hep sağlıklı olsun...Hiç kıyamam...
Harikasın.. O kadar güzel anlatmışsın ki herşeyi. Ayırdığın zamana, verdiğin emeğe kesinlikle değmiş.Zor şeydir anne olmak. Bana sorarsan bir annenin tek pusulası kendi özsezileridir. Panik yapmadan düşündüğünde olayların nedenini "şıp" diye bulursun. Çözüm de kendiliğinden gelir. Deneyimlerini yazman bir çok anne için harika bir klavuz oluyor.Seni duyarlı anneliğinden dolayı kutluyorum tatlım.
YanıtlaSilBu aralar takıldığım ve beni geren birkaç husus vardı yazın öyle iyi geldi ki
YanıtlaSilçok sevindim iyiye gittiğine herşeyin umarım daha da iyi olur.
YanıtlaSilne güzel bir ailen var eşin ,görümcelerin bunlar çok önemli sana destekleri paha biçilemez hele gelin -görümce çekişmeleri hemen hemen herkesin başındayken.allah bozmasın.
Kasmamak çok önemli çocuk konusunda ben de bunu çok iyi anlamıştım tabi herşey tecrübeyle sabit oluyor.
inşallah bundan sonrası mutluluktan sarhoş anılarını paylaşacağınız yazılarınız olur.
sevgiler
harika bir yazı olmuş emeğine sağlık.aslında aynı olmasa da benzer şeyler bizde yaşıyoruz 3 yasındakı oglumla.Askerlere karşı büyük bir zaafı herzaman vardı aşırı sevgısı dilinde hep"asker olucam" cumlesi..çanakkale gezimizde şehilikleri ziyarete gıttık ve merakını gıdermek ıcın tarıhten kısaca bahsettik çok yüzeysel ama göktuğ bunu okadar büyüttü ki,sürekli savaş oyunları oynamak ıstıyor,hep dılınde 1ben de askere gıttım savaştım kötü niyetli insanları topraklarımıza sokmadım"türünden cümleler...gece uykusu mutlaka bölünüyor ve yanımıza gelıyor ama korkarak yada aglayarak degıl gayet uykulu..bu durum beni endişelendiriyor gercekten eğer önerebılecegın bırseyler olursa cok mutlu olurum
YanıtlaSilsevgiler...
Canım benim yaşadıklarınla bizim yaşadıklarımız arasında çok fazla benzerlik var biliyorsun zaten,hergünümüz farklı geçmeye başladı.Bazen ne yapacağımı bilemez oldum,bana ve babasına yaptığı tavırları çok fazla bunları çok fazla göstermeye başladı.Hayırlısıyla inşallah senin taktikleri kullanarak bizde üzerinden kalkıcaz.Offf daralıyorum,yoruluyorum ama geçecek bu günlerin biteceğini biliyorum ama o günlerin gelmesi içinde dua ediyorum.Allah çocuklarımıza uzun ömürler versin.
YanıtlaSilellerine sağlık Mervecim değişim bizle başlıyor biraz daha sabır ve güç yollarımız açık olsun
YanıtlaSildeğişim bizle başlıyor değil mi Mervecim biraz daha sabır ve güç ellerine sağlık yollarımız açık olsun
YanıtlaSilBölüm bölüm akıcı bir dille ifade edilmiş muhteşem bir paylaşım, hayranlıkla okudum. Ve diyorum ki eyvah benimde yaptığım yanlışlar var kendimi toparlamalıyım; çok teşekkür ederim bizimle yaşadıklarını ve uyguladıklarını samimiyetle paylaştığın için canım. İnan ben dahil bir çok annenin yaptığı hataları görmelerini sağladın.. Rabbim evlatlarımızı bize bağışlasın..
YanıtlaSil