Yorgunum,yoruluyorum....Bazen kimse beni anlamıyor gibi geliyor.İçimden bir anda infilak etmek yok olup, defolup ditmek geliyor.Şöyle çok uzağa değil yakına ama kimsenin aramadığı ve ulaşamayacağı bir yere.Omzuma yüklediklerim,biriktirdiklerim ezdi beni artık,taşıyamıyorum.
Kendime defalarca sorduğum anlar oldu "Bende bir sorun mu var? Ben mi kendimi doğru ifade edemiyorum acaba?" diye..Ama yok..En yakınım olanlar,en çok beni anlar diye düşündüklerim anlamaz oldu beni..
Şu cümlede anlaşılamayacak ne var?
Anne Lina öğlen 12'ye kadar uyumasın,sonra akşam erken yatmıyor.Ve bir öğlen ararım çocuk saat 12'de hala uyuyor.
Ya da bu cümlede?
Anne biliyorsun Lina bu aralar hazımsızlık sorunu yaşıyor mamasını değiştirdim,bir süre hipp olanı verelim milupa aptamil vermeyelim olur mu.Ama öğlen bir telefon gelir "Lina'nın diğer maması nerde ben onu vereceğim." Neden anne vermeyeceğiz demiştik ya. "Ben biiliyorum o mamada birşey yok ben onu vereceğim." Lina hipp mamasınıda bu kadar iştahla içerken ve diğer mama verilmesin dememe rağmen neden vermekte diretir bir insan anlamam..
Neler var daha saymak istemediğim,bir zaman gelipte annem benden önce göçüp giderse,okuduğumda pişman olacağım,başımda olsada daha beterini yapsa diyeceğimi bildiğim için,daha saymak istemediğim.......
Ama ben çok yoruldum dostlar her gece 2'ye kadar ayağımda çocuk sallamaktan,sırf o erken kaldırılmıyor diye geç yatmaktan başka suçu olmayan yavruma bağırmaktan,daha sonra anneme ve çocuğuma bağırdığım için ağlayıp pişmanlık duymaktan,çok yoruldum..
Beni en çok yoranda onun benim hayatta en değer verdiğim kişi olması "ANNEM" olması..Neden herşeyi inadıma yaptığına,neden hep dediğimin tam tersini yaptığına ve neden bu kadar fikri sabit olduğuna bir anlam veremiyorum..
Sinirlenmek,bağırmak,içime atmak...Bunlarn hepsi ama hepsinin bir geri dönüşü olduğunuda biliyorum kafaya taka taka 26 yaşımda kanser oldum ben..
Konuşmak,uzak durmak,mesafe koymak,küsmek,doktora gitmek hepsi ama hepsi çözüm olmadı..Şimdi benim sadece gidesim var .Çocuğumu,eşimi bile yanımda istemeyecek kadar doluyum,tek başıma bir yerlere gidesim var....
canım işin o kadar zor ki karşındaki annen sonuçta...peki annenle konuşmayı denedin mi hiç neden böyle davranıyor o da bunalmış olabilir Linanın sorumluluğundan... bence bir gün al anneni çıkın dışarı ve açık açık konuşun sakin kafayla...
YanıtlaSilKaç kere konuştuk cnm bnm off offf
SilCanım yaaa..dün bende tam bu haldeydim.sinirimden ağladım ağladım yazıkk.herşeyden bihaber eteğime yapışmış balböcümüde üzdüm birsürü..malesef onu bırakıp biryere gitmem imkansız..oysa 1 ssatcik onunla ilgilenen biir oslaydı bende az nefes alabilseydim ama yoktu:(bende çoğuzaman yorgun ve hiçbirşeye yetemiyor hissediyorum kendimi.Etrafımdaki insanlara kendimi ifade etmekten yoruluyorum ....Ama sonucta annen yanında emin ol elalemle uğraşmak çok daha zor.Dünya hali insan çok yıpranıyor ama yinede anneciğine kızma..Dediklerini yapmamakta diretmesine anlam veremedim ama otur karşısına iyice söyle herşeyi anlat diyecem ki muhtemelen defalarca yaptın:(((^..ne desem bilemedim .Allah sabır versin sağlık versin herşeyden önce..
YanıtlaSilSağolasın canım Allah sana da iç ferahlığı versin inşallah
SilBahsettiğiniz anneanne-torun ilişkisini etrafımda yaşayan birkaç insan var.Başta teyzemi örnek verebilirim.Teyzem kayınvalidesine baktırıyordu kızını ama kadının işi çıktığında anneannem bakmaya giderdi.Huyu suyu çabuk değişirdi kuzenimin.Şimdi okula başladı,bakıcısı var.Bunlarda gelip geçecek siz kendinizi yıpratmamaya çabalayın.Boncuk kızınız ve sizin için en iyisi olmasını dilerim :)
YanıtlaSilSağolasın özlemciğim bizden de sizin için iyi dilekler
SilSizi çok iyi anlıyorum.Bazen en yakınımız dediklerimiz bize en uzak oluverir,aslında meseleler onlara göre hiç de büyütülecek gibi değildir.Çare ne gerçekten bilmiyorum,bildiğim sadece üzüldüğümüz her anın hayatta boşa gittiğidir.Birbirimizi anlamak bu kadar zor mu?!
YanıtlaSilÖyle canım üzüle üzüle bir hal oluyoruz ve giden ömürden gidiyor
SilOff. Bu kadar bunalmayın lütfen.
YanıtlaSilEvet bazen en yakınlarımız bile bizi anlamıyorken insan herşey üstüne üstüne geldiğini hisseder, dolar taşar. Ama yine de şükredecek şeyler var.
Kendinizi sıkıntıya sokmayın bu kadar, değiştiremediğimiz şeyleri kabullenmeye çalışmak bir adım olabilir :)
Evet inşallah becerebilirim.
SilÇalışan anne olmanın en büyük ve sık görülen zorluklarından birisi bu sanırım, inşallah en kısa zamanda içinde bulunduğun ruh halinden arınıp, sıkıntıya sebep olan konuları da çözüme kavuşturabilirsiniz ailece.
YanıtlaSilİnşallah canım çok sağol
Sil:( oy yavrum degitirebilecek oldugun seyler icin üzül yavrum bedenimizinde bizim üzerimizde hakki var unutmayasin
YanıtlaSilhep söyle dua ederim
Allahim degistirebileceklerimi degistirme gücü
degistiremeyeceklerimi kabullenme gücü
ikisinin arasindakini anlama gücünü nasip eyle bana
zorlarini kolaylastirsin yaradan
ve bunlari bir sekilde kirmadan annene anlat
Ah ablam ne güzel dua
SilBiliyorsun ben bunları bilmeyen insanmıyım ama uygulamada sıkıtnı var işte.Mevlam güç kuvvet versin...
Allah içine selamet, evinize huzur ve muhabbet versin.. Anne-evlat, birlikteliği hem kolay hem zor olabiliyor işte.. Allah yardımcınız olsun..
YanıtlaSilbana Rabbi yassir duasını yazmışsın kendin de oku sık sık.. Selim sık sık okur o duayı:) Bir de Hasbinallahu ve ni'mel vekil, favorim oldu benim..
başka ne desem yavan kalacak..
Aynen deli annem sana dedim ama kendim yapabiliyor muyum acaba ahh ahha sağolsın mümineciğim
SilSevgiler
Sizi çok iyi anlıorum gerçekten bende aynı sıkıntıları yaşadım ama inanın geçecek o kadar çabuk büyüyorlarki bu sıkıntıların hepsi geçiyor önemli olan sizin kızınızın annenizin sağlıklı olması.Bende böyle düşünüyordum inanın.Benim birde eve gittiğimde akşam saatte uyumuş oluyordu 19:00 gibi sonra ben yatacağım zaman uyanıyordu sonrada uyut uyutabilirsen.Çok şükür bakıcılar bakmıyor güvendiğim insanlar bakıyor diye düşünüp rahatlatmaya çalışıyordum kendimi.
YanıtlaSilDoğru canım sende haklısın aslında olumlu yanlarını düşünmek lazım ....
YanıtlaSilMerhaba,
YanıtlaSilDaha kısa bir süre önceye kadar bende aynı şeyleri kat be katı ile yaşadım. Annemle olmuyor ama annemsiz de olmuyor bunu anladım. Aynı mantıkda ilerleyen annelere sahibiz seninle ikimiz.
Durumu ben şöyle çözdüm. Ya istediğim şeyin tersini ona söylüyordum , o da tam tersini yaptığı asıl istediğimi yapmış oluyordu, ya da koyveriyordum. Böyle böyle biraz da olsa normale döndük. Biraz da ben kafayı boşalttım artık. Takmıyorum ne yapıp yapmadığına. Olumsuz baktıkça, kızdıkça kızıyor insan.
Aşması zor ama imkansız durumlardan değil inan. Biraz sabır, biraz küçük oyunlar, biraz da zaman gerisi inan geliyor.
Sevgiler
Sagolasin cnm bu ters kosullama olayini deneyecegim
Sil