Kardeş Kardeş....

Arkadaşlık,kardeşlik ne güzel şey...Sevgili Merve "İncim ve Biz" bloğunun sahibesi benim değerli arkadaşımla 5 yaşından beri arkadaşız ve evlenmemize rağmen hiç kopmadık.Babaannesi ile yürürken görmüştüm ilk Merve'yi.Annemle babaannesi konuşuyorlarken bizimde aramızda 5 yaş çocuklarının sıradan tanışma replikleri geçiyordu.

__Adın ne ?
__Merve.
__Aaa benim adımda Merve...

Bu şekilde başlayan konuşmalarımız zamanla samimiyete dönüştü annelerimiz kapı komşusu olması sebebi ilede sık sık görüşürdük.Bunun yanında yine aynı katta oturan Neslihan ve Nagihan vardı.Onlarda hala değerli dostlarımız.

Merve hiç yemek yemezdi,annesi tepsi hazırlar bize gönderirdi ve o,benim annem yaptı zannedip kendi annesinin yaptığı ve evlerinde bir lokma almadığı yemekleri silip sürürürdü.

Dışarı çok çıkmazdık çocukken,çıkıncada ip atlar,lastik oynar,birde iki mermer arasında kremit kırardık.Bunlarla dolu dolu geçerdi vakitlerimiz.Başka bir şey aramayan uyumlu çocuklardık.Ne kadar Merve birini bulunca ötekini atma huyuna sahiptiysede en büyüğümüz olan Nagihan durumu dengelerdi.

Balkondan birşeyler atardık birbirimize..Kendi kendimize oyunlar icad ederdik.Mutluyduk çocukken,çocuğuna değer veren,önceliklerini önemseyen,istediklerine ulaşabilen ama yoktan durdan anlayan çocuklardık.

Şimdi büyüdük,evlendik ANNE olduk.Birbiri ile anlaşan eşlerimiz var. Buda bizim için büyük bir şans.Eskiden konuştuğumuz,yaşadığımız her şey daha anlamlı artık.Şimdi miniklerimizin renklerdiği yaşamımızda deneyimlerimizi paylaşıyoruz.Ben iki yaş büyük olmama rağmen Merve benden daha önce anne oldu.Şimdi İnci'nin geçtiği yollardan Sevde Lina geçiyor..

Miniklerimiz evde büyüyor,bizler çalışıyoruz,onlar anne anneannelerine emanet.Bu yoğun zamanlarda bir silkelendik,koşturmaca,iş güç derken çocuklarımızla şöyle uzun bir gün ayıramadığımızı farkedince  buluşalım onlarla gezelim dolaşım dedik ve düştük yollara.



 Önce meşhur cumartesi pazarını gezdik alışveriş yaptık,daha sonrasında Marmara Forum AVM'de yemek yedik,minikler koşturdu,karınlarını doyurduk,sonrasında Bakırköy sahilinde ki Kahve dünyasına gittik.

Benim miniğim en sonunda uyuya kaldı ama İnci cingöz cingöz gezindi.Annesinin tüm itirazlarına rağmen çikolata komasına girecek kadar çikolata yedi.

Zavallı Merveciğim "Ya kızlar hayır yemesin,çok faydalı değil." diye didinsede,ondan azıcık, bundan azıcık derken,İnci bol bol çikolata yedi.

Gelelim resimlere.

                       

                           Öncelikle buluşma kaynaşma,Neslihan ablamızı beklemece.

                                                          Sonrasında yemek yemece.

Ailelerimizin bizlere bakıp "Hey gidi günler." dediği gibi umarım bizde bir gün evlatlarımıza bakıp aynı şeyi söyleriz.Zaman öyle çabuk geçiyor ki.Rabbim herkese sevdiklerinin güzel günlerini,büyüdüklerini ve sağlıkla yaşadıklarını göstersin.....