Babalara güven olur mu bilmem?
Annelik yaradılış itibariyle insanın içinden gelen,güdülerek yaptırılamayan en özel,en özverili şey."Şey" diyorum çünkü karşılığını bulamıyorum..
"Anneler çocuklarını severler ve her şeylerini bilirler,babalar da çocuklarını severler ama her şeylerini bilmezler." özdeyişinde de olduğu gibi,anne olmak insana böyle bir anlam yüklüyor.
Annelik çocuğunun her şeyini bilmek,ona yetişmek,her anınla onunla olmak,hastalandığında,düştüğünde,sana muhtaç olduğu her anda hiç karşılıksız ona varlığını hissettirmektir.
Anne kişi asla yorulmamalıdır zira çocuğun ihtiyaç duyduğu tüm zamanlarda ona yetebilmek yorgunluk kabul etmez.Hele çalışan anneysen bittin,eve gelinecek tüm zamanını seni özlemekle geçiren minik dört gözle senden ilgi beklerken,sen,yemek çamaşır,mutfak vs. gibi seni bekleyen iş yığını içerisinde boğulduğunda,sığınacak tek liman anlayışlı bir eştir.
Allah razı olsun haklarını ödeyemem,eşim çok destek olur bana,ama ne kadar yapmak istese de onunda tıkandığı,yorgunum dediği,evladıyla ne kadar çok vakit geçirmek istese de dinlenme isteğinin ağır bastığı dönemler olmuyor değil.
Hatta bazen sanki bir görevmiş gibi aramızda "Aşkım sen Lina'ya şunu yapar mısın? Aşkım uzandım,beni kaldırma sen yap." diye geçen diyaloglar yaşandığı da olmuştur.
Ama anne asla yorulmazmış,uykusu gelemezmiş,çocuğu açken tok olmazmış gibi programlığından,her şeyi öyle mükemmel yapar ki;kendi ilgilenirken bile ,baba kişide "Nasıl olsa bir yandan da annesi takip ediyordur." rahatlığı çöker kalır.
İşte Bayram koşturmasında,sevgili küçük görümcemle,çocuklarımızı eşlerimize emanet ettiğimiz nadir dakikalarda,çocuklarımızın ve eşlerimizin vaziyet-i ahvalleri budur.
 |
| Babaannemizin evi.... Yalova..."Pas" aşkına .... |
Gerisi yorumlara açık dostlar sizde durum nedir?
