Bana bir akıl verin dostlar...

Çalışan annelerin yaşadığı sıkıntıları hep okudum.Kızım 21 aylık olmak üzere ve ben bir teklif aldım.Yalnız çalışmalımıyım,çalışmamalımıyım bilmiyorum.Kızıma anneannesi bakacak,anneciğim çok ilgilidir ama altından kalkabilecek mi bilmiyorum.Ben kızımı nasıl bırakacağım bilmiyorum.Daha küçükken yapmış olsaydım belki onun için daha kolay olurdu.Şimdi 2 yaş döneminde,memeyi keseceğiz,tuvalet eğitimi derken zor bir sürece giriyoruz.Bazen ben bile yetişemiyorum ona.Ayrıca annem ablasını kaybettiği için bu aralar leyla gibi kafası çok dalgın.

Aslında bunların hepsi bahane sanırım ben kendimi hazır hissetmiyorum ve bildiğim bir şey varsa ben Lina 10 yaşına bile gelse hazır hissetmem kendimi...

Şimdi ben ne yapacağım bu işi yaşayanlar anneler,nasıl kendimi hazırlayacağım,onu nasıl bırakacağım....

Çalışan anne olmak

Yorum Gönder

SİHİRLİ ELLER27 Ağustos 2012 12:14
Benim nacizane fikrim Merve'cim,bence bir çocuğa annesi kadar kimse iyi bakamaz...Bende çalışma hayatıma 10 sene ara verdim sırf çocuklarım için iyimi yaptım bence iyi yaptım...çünkü ben büyüttüm eğer maddi sıkıntın yoksa senin çalışman gerekmiyorsa en azında anasınıfı dönemine kadar kendin büyüt yavrunu,bunun faydasını ileriki yaşlarda göreceksin
YanıtlaSil
Yanıtlar
Demet Kosal27 Ağustos 2012 12:39
Merve*ciğim merhabalar,
Tabii ki kızını ana sınıfına kadar kendin büyütmen çok daha iyi olur diye düşünüyorum.Sorumluluk tamamen şu anda üzüntüsü olan annene kalmaz.Aldığın teklif çok mu cazip onu bilmiyorum,durumu buna göre de değerlendirebilirsin.Hani bir de yardımcı tutmak gibi,eğer çalışır ve annene bırakırsan bebişi...
Merve*ciğim öte yandan eğer dışarıda çalışmayıp belli bir yaşa kadar kızımı ben büyüteceğim dersen,sana şöyle bir önerim olabilir ki birçok bebekli ama çalışmak isteyen kişiler böyle yapıyorlar.Biliyorsun,ben katalog yöntemi ile (doğrudan pazarlama) Oriflame Kozmetik yapıyorum,seni üye kayıt edebilirim hem evde olup,hem de çalışmış oyalanmış olursun bir müddet için de olsa...(Ben nasıl çalışılacağı konusunda yardım ediyor,bilgi veriyorum) Bu sadece bir öneri tabii,sen nasıl istersen öyle hareket edeceksin sonuçta...Güzel bir söz var bu konuda ,bilirsin,''İnsanlar başka kişilerin fikirlerini alıp bir sentez oluştururlar ve sonunda kendi fikirlerini uygularlar''mış.Sevgiler,balyanağın yanağından öp benim için...
YanıtlaSil
Yanıtlar
tubanne27 Ağustos 2012 12:46
Sihirli Eller'e katılıyorum.Aslında postunu okurken fikrimi belirleyen şey;kendini hazır hissetmemendi.2yaş küçük ve zor bir yaş,maddi sıkıntın yoksa gerçekten değmez diye düşünüyorum.Ben 3 yaşımdan 6 yaşına kadar dadı ile büyüdüm.Beni ondan ayırdıklarında çok üzülmüştüm onu çok sevmiştim eve dönmek istememiştim.Şimdi düşünüyorum annem ne kadar üzülmüştür bu duruma..
YanıtlaSil
Yanıtlar
Sempatik Blog27 Ağustos 2012 13:33
canım bende sana bir fikir beyan etmek isterdim ancak ben çocuklarım küçükken çalışmadım yani ev hanımıydım onlar büyüdükten sonra iş ve sosyal hayatım oldu önceden asosyalin biriydim çünkü 3 çocuk birer yaş arayla doğum yaptım yaşım küçüktü evde oturdum sürekli ama dışardan birinin gözüyle fikrimi sorarsan çalışan arkadaşlarım var ama çok zorlanıyolar ve çocukları çok hırçın oluyo diğer arkadaşlarının yorumlarında da sölediği gibi maddi sıkıntın yoksa çocuğundan ayrılmaya değmez saatler için bile olsa nacizane fikrim:)))
YanıtlaSil
Yanıtlar
annemahsustan27 Ağustos 2012 14:07
Bence bir çocuğa kendi annesinden daha iyi kimse bakamaz. Lakin şartlar ne elveriyorsa onu yaşıyoruz.
Benim 2,5 ve 3,5 yaşlarında iki çocuğum var. Çalışmaya ara vermedim, ben bu iş için, bu duruma gelebilmek için çok çalıştım biraz meyvesini yemek istedim hem de iki çocuk üstüste geldiği için biraz bunalım durumlarım vardı.
Benim de annem baktı ikisine de, ve benden iyi baktığına eminim. Asla annem kadar sabırlı olamam mesela, asla annem kadar oyunlar oynatamam onlara. Annem herşeyini çocuklara verdi. Annemde iken çocuklar aklıma bile gelmiyor, başlarına birşey mi geldi, nasıl vakit geçiriyorlar diye. Şimdi kreşe başlayacaklar. Annene yada bir bakıcıya tam anlamı ile güvenmiyorsan boşver çalışma.
Bunun kararını kendin vermelisin, hangi durumda ne hissedeceksin?
YanıtlaSil
Yanıtlar
Birkaselezzet blogspot.com27 Ağustos 2012 16:51
Kuzum ben geldim....
Önce kendine sor ben hazırmıyım.
çocuğumu bırakabilirmiyim.
Yoksa gerisi tefahurat.
neden böyle dedin ablacım diyeceksin.
ileriki senelerde bana hak vereceksin.
YanıtlaSil
Yanıtlar
şarkılar28 Ağustos 2012 14:52
Sen Kendi Aklına Ne Mantıklı Geliyorsa Onu Yap bence Herkes Bir Değil.
YanıtlaSil
Yanıtlar
Adsız29 Ağustos 2012 09:58
Herkesin fikirlerine saygı duyuyorum ama açıkçası diğer arkadaşlar gibi düşünmüyorum. sonuçta ben ve benim gibi çalışan birçok bayan var ve bunların %70 i doğumdan önce 8, doğumdan sonraki 8 haftadan sonra ücretsiz izin bile kullanmıyor. peki onların çocukları çok mu kötü büyüyorlar yada daha mı faydasız bireyler oluyorlar. kesinlikle hayır. çünkü ben öyle çocukların hayattaki zorluklara karşı daha dirençli daha bilinçli, kendilerine daha hakim olduklarını düşünüyorum. heleki sizin anneniz gibi güvenebileceğiniz biri varken kendinize bir şans vermenizi isterim. tabii en önemlisi sizin ne düşündüğünüz.
YanıtlaSil
Yanıtlar
annetostos29 Ağustos 2012 10:48
bende defne 18 aylık olana kadar ara verdim iş hayatına.18 aylıkken başladım ,defne şimdi 21 aylık.şu kadarını söliyim çalışmak zorunda olmasam ( ev kredisi vs gibi şeylerden ) defne 3-3,5 yaşına gelene kadar çalışmazdım.bu düşüncem hergçen gün daha da artıyo.keşke diyorum hergün piyango çıksa bişi olsa çalışmasam.defne de bende çok zorlanıyoruz ki annem benden iyi bakıyor,işimde iyi.şöle bişi anlatayım dün p.tesi yaşadığımız:haftasonu beni yanında görerek uyanmaya alıştı,p.tesi uyanmış ben yokum.ananesine bağırmış git die.yatakta oturmuş kendi kendine düşünmüş düşünmüş,sonra gitmiş annemin yanına:( etkilemek istemem diyemeyeceğim kalabiliyorsan imkanın varsa kal yavrunun yanında .3 yaşında kreşe başlayınca ,sen okula ben işe diyeerek ayrılmak daha kolay olur diyorum
YanıtlaSil
Yanıtlar
Unknown2 Eylül 2012 13:10
Çocuklar duruma ve ortama kolay alışırlar.Annanesinin bakması büyük avantaj bence .
İş hayatına dönmek için karşına çıkan güzel fırsatsa eğer kaçırma derim.Ama eğer aynı fırsat daha sonrada karşına çıkabilecekse hazır olana kadar bekleyebilirsin...Hislerin seni doğru yönlendirecektir canım benim , hislerinin klavuzluğuna güven mutlaka
keyifli pazarlar dilerim,sevgilerimle
YanıtlaSil
Yanıtlar
ANNEKARINCA2 Eylül 2012 22:30
Merhaba,
iadeyi ziyarette bulunmak istedim. içinde bulunduğunuz zor bir durum. İnsan ileride keşke demeyeceği şekilde yaşamalı bence. Keşke demiyeceğiniz kararı verin. Keşke çalışsaydım, yahut da keşke çocuğumu bırakmasaydım demeyeceğiniz bir karar. Ben ilk çocuğuma hamile kalınca bıraktım iş hayatını, kendim büyütmek istedim. 2,5 sene sonra ikinci çocuğumu dünyaya getirdim. Onları büyütütebilmek için dönmedim tekrar iş hayatına. Ama bugün keşke diyorum. Keşke dönseymişim. Evde olmak, hem insanı asosyalleştiriyor, hemde sandığınız gibi istekli bir şekilde çocuğunuzla vakit geçiremiyorsunuz. Yorgun düşüyorsunuz. En azından bende böyle sonuçlandı. Umarım benim gibi keşke demezsiniz, kararınız ne olursa olsun.
Sevgiler,
YanıtlaSil
Yanıtlar
Gökce6 Eylül 2012 10:05
çocuğumuzu kendimiz büyütmenin bedeli paha biçilmez bence...öğretmenim ama çocuklarımı ben büyütmek istedim ve işi bıraktım...iyi ki de yle yapmışım...hasta olduğunda,,mutluolduğunda, dıkıldığında, dertleştiğinde yanında ilk ben varım hep....hiç bir şey bunu karşılamza...bence kadın önce anne olmalı,sonra isterse çalışan bir hanım olabilir...ama unutmamak lazım ki çocuklşatımızın bu anı bir daha hiç olmayacak...
YanıtlaSil
Yanıtlar
Bal Yanağın Hikayesi1 Ekim 2012 12:32
Hepinizin değerli yorumları için çok teşekkür ederim,öyle böyle derken çalışma hayatına başladım,kızım hiç zorluk çıkarmadı ve gayet uyumlu bazen hırçın oluyor onunla ilgilenemediğim zaman o kadar bu kadarıda normaldir herhalde hafta sonları ve akşamları bol bol vakit geçiriyoruz..Allah utandırmasın diyelim
YanıtlaSil
Yanıtlar