17. ayımız

      Miniğim 30 Nisan 2012 itibariyle 17 aylık oldun,artık senin gelişim hızına yetişemez olduk.Maşallah her gün bir yeni şey ekleniyor öğrendiklerinin içine.

     Bu aralar bol bol oyun oynuyoruz,saklambaç hala en sevdiğin oyun ayrıca havaların güzelleşmesini fırsat bilip her gün parka gidiyoruz,avm'leri dolaşıyoruz.Parkta en çok kaydıraktan kaymayı seviyorsun artık,sanırım salıncaktan bıkkınlık geldi.Kaydırağa kendin çıkıyor ortasına kadar tırmanıyor ve minik minik kaydırıyorsun kendini aşağıya ve yüzünde başarmanın verdiği o tatlı gülümseme beni nasıl mutlu ediyor bilemezsin.

    Artık her şeyi ama her şeyi anlıyorsun."Bunu yapalım mı,anneciğim?" dediğim zaman kafanı "olur" anlamında sallayıp karşılık veriyorsun ama hala tam anlamıyla konuşuyorsun diyemem.Bu zamana kadar net olarak ve manalarını bilerek söylediğin kelimeleri tarihe not düşelim ki,bu konuşma çabalarının başındaki gelişmelerin ileride unutulmasın.

Anne.....Baba....Dede...Anneanne...Dıya-Dayı....Hala....Teyce-Teyze....Deduk-Selçuk....Aba-Abla
Abi-Ağabey

Köpüş,Av av-Köpek....Piti Piti-Pisi Pisi....Ağaba-Araba....aababı-Ayakkabı....Dıdı dıdı-Gıdı Gıdı

Mama...Meme..Gittiiii...Bıtiiii...Duştiiiii.(tam laz :/  )....At...Ver....

Bir şeyi sorduğumda "İstiyor musun anneciğim? " dediğimde kafanı yukarı aşağı sallaman yada istemediğinde sağa sola sallaman hele o sevdiğin şarkılarda oynaman el şaplatman yok mu tam yemelik.

Ve hala anlamlarını bulamadığımız mıni mıni,abidi,abada gibi çokça sarf ettiğin kelimeler var.

Konuşma konusunda biraz gecikeceğiz galiba şimdilik aklıma gelen ve senin bilinçli söylediğin kelimeler bunlar.

Ayrıca seninle oyun oynamak çok keyifli yakında oyunlarımız için oluşturduğumuz aktivite oyuncakları için ayrı bir post yazacağım miniğim.

Annen yesin yutsun seni,teyzelerin bu yazıyı okurken bizde park yollarına düşelim..